Rozterka - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Rozterka

Mikołaj Gumilew

Сомнение
Николай Гумилёв.

Вот я один в вечерний тихий час,
Я буду думать лишь о вас, о вас,

Возьмусь за книгу, но прочту: «она»,
И вновь душа пьяна и смятена.

Я брошусь на скрипучую кровать,
Подушка жжет… нет, мне не спать, а ждать.

И крадучись я подойду к окну,
На дымный луг взгляну и на луну,

Вон там, у клумб, вы мне сказали «да»,
О это «да» со мною навсегда.

И вдруг сознанье бросит мне в ответ,
Что вас, покорной, не было и нет,

Что ваше «да», ваш трепет, у сосны
Ваш поцелуй — лишь бред весны и сны.


Rozterka
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Zostałem sam w wieczorny cichy czas,
W myślach mych ty, i co łączyło nas,

W czytanej książce widzę słowo: „Ty”
I dusza znów pijana, serce drży.

Na łóżko padam i liczę do stu,
Poduszka pali… nie, mi nie do snu.

Do okna skradam się, spoglądam w sad,
Księżyca blaskiem przydymiony świat,

Tam, przy rabatkach, powiedziałaś „tak”,
I tamto „tak”, to dla mnie życia smak.

Nagle świadomość podpowiada mi,
Najpokorniejszą jednak byłaś ty,

A twoje „tak”, twe drżenie, w cieniu drzew
Twój pocałunek - wiosny złudny zew.


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego