Menu główne:
Ты так светла...
Александр Блок
Ты так светла, как снег невинный.
Ты так бела, как дальний храм.
Не верю этой ночи длинной
И безысходным вечерам.
Своей душе, давно усталой,
Я тоже верить не хочу.
Быть может, путник запоздалый,
В твой тихий терем постучу.
За те погибельные муки
Неверного сама простишь,
Изменнику протянешь руки,
Весной далекой наградишь.
Ty jasna…
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Ty jasna, niczym anioł mocy.
Ty biała, jak świątynny gmach.
Nie wierzę żadnej długiej nocy
Choćby o najpiękniejszych snach.
Mej duszy, dawno umęczonej,
Nie chcę powierzać sekret swój.
Być może, niczym gość spóźniony,
Zawitam w cichy pałac twój.
Za wszystkie destrukcyjne męki
Dla niewiernego litość masz,
Zdradzieckiej nie odtrącisz ręki,
Wiosnę daleką w darze dasz.