Anioł bólu - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Anioł bólu

Mikołaj Gumilew

Ангел боли
Николай Гумилёв

Праведны пути твои, царица,
По которым ты ведешь меня,
Только сердце бьется, словно птица,
Страшно мне от синего огня.

С той поры, как я еще ребенком,
Стоя в церкви, сладко трепетал
Перед профилем девичьим, тонким,
Пел псалмы, молился и мечтал,

И до сей поры, когда во храме
Всемогущей памяти моей
Светят освященными свечами
Столько губ манящих и очей,

Не знавал я ни такого гнета,
Ни такого сладкого огня,
Словно обо мне ты знаешь что-то,
Что навек сокрыто от меня.

Ты пришла ко мне, как ангел боли,
В блеске необорной красоты,
Ты дала неволю слаще воли,
Смертной скорбью истомила... ты

Рассказала о своей печали,
Подарила белую сирень,
И зато стихи мои звучали,
Пели о тебе и ночь и день.

Пусть же сердце бьется, словно птица,
Пусть уж смерть ко мне нисходит... Ах,
Сохрани меня, моя царица,
В ослепительных таких цепях.


Anioł bólu
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Prawe drogi twoje są, królowo,
Te, po których wciąż prowadzisz mnie,
Tylko serce traci rytm miarowy
I niebieski ogień straszy mnie.

Kiedy byłem jeszcze chłopcem małym,
Stojąc w cerkwi, żem z zachwytu drżał
Przed profilem panieńskim, nieśmiało
W śpiewach, modłach i marzeniach trwał

I do dzisiaj, gdy tylko w świątyni
Wszechmogącej wciąż pamięci mej
Świeci się świecami odwiecznymi
Tyle oznak łaskawości twej,

Już takiego jarzma nie zaznałem,
Ani ognia, co słodyczą tchnie,
Jakbyś o mnie takie coś wiedziała,
Co w mej duszy czai się na dnie.

Przyszłaś, niczym anioł bolesności,
Nadzwyczajny blask od ciebie bił,
Dałaś więzy słodsze od wolności,
Głuchym smutkiem pozbawiłaś sił.

O swych żalach mi opowiadałaś,
Biały bez podarowałaś mi,
Ja zaś w wierszach, które usłyszałaś,
Sławię ciebie poprzez wszystkie dni.

Niechaj serce z bólu drży od nowa,
Niech już śmierć nie schodzi do mnie... Ach,
Ty zachowaj mnie, moja królowo,
W twoich więzach, niczym w pięknych snach.


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego