Menu główne:
Когда взорвется сердце от невзгод...
Стихи Светлана Ковалева
Когда взорвется сердце от невзгод
И смысл приобретут воспоминанья,
Вдруг рухнет очумевший небосвод
Перед дорогой нашей к расставанью.
И эхом нашим станет тишина,
Прощальный крик застынет спазмом в горле.
Скажу: "Мне, чтобы жить, любовь нужна,
А чтоб дышать -
У каждого из нас есть свой причал,
К нему ведет одна дорога жизни.
Любовь -
И продолженье всякой доброй мысли.
Когда взорвется сердце от невзгод
И смысл приобретут воспоминанья,
Скажу ему: "Не наступил черед
Все мерить на прощенье и прощанья".
Kiedy udrękom serce powie stop…
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Kiedy udrękom serce powie stop,
Wspomnienia zaś ujawnią zakłamania,
Zdumiony wtedy runie nieba strop
Na drogę prowadzącą do rozstania.
W objęciach ciszy nasze echo śpi,
Krzyk pożegnalny skrzepnie skurczem w krtani.
Powiem: „By żyć, potrzebna miłość mi,
Na oddech – wolna wola pozostanie”.
Każdemu z nas los przeznaczenie dał,
Do niego jedna droga życia biegnie.
Miłość początek w prapoczątku ma,
A w każdej dobrej myśli -
Kiedy udrękom serce powie stop,
Wspomnienia zaś ujawnią zakłamania,
Powiem: „Nie pora na czynienie prób
Rozstania, czy też może przebaczania.