Pomarańczowy słoń - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Pomarańczowy słoń

Wiersze polskie

Pomarańczowy słoń

Pomarańczowy słoń z obrazu znikł,
On nie wytrzymał zdrady bólu,
Zamknięty tej miłości plik
I wiatr po pustej duszy hula.

Kominek zgasł, czar uczuć znikł,
Który rozpalał życia werwę
I pustych obiecanek dźwięk
Zaczyna działać mi na nerwy.

Dlaczego tak stworzono świat,
Że miłość tyle dla nas znaczy?
Ja z nią poradzę, wyjmę gnat,
Zabije się, denat nie płacze.

Mirakowo 2018

 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego