Zboża zżęte - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Zboża zżęte

Sergiusz Jesienin

Нивы сжаты
Сергей Есенин

Нивы сжаты, рощи голы,
От воды туман и сырость.
Колесом за сини горы
Солнце тихое скатилось.

Дремлет взрытая дорога.
Ей сегодня примечталось,
Что совсем-совсем немного
Ждать зимы седой осталось.

Ах, и сам я в чаще звонкой
Увидал вчера в тумане:
Рыжий месяц жеребенком
Запрягался в наши сани.
1917


Zboża zżęte
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Zboża zżęte, lasy gołe,
Pole mgłą się otuliło.
Za błękitne góry, kołem,
Słońce ciche się stoczyło.

Drzemie rozjeżdżona droga.
Jej przez chwilę się zdawało,
Że siwiutka zima sroga
Dzisiaj do nas zawitała.

I ja też, jadąc przed siebie,
W mgle dostrzegłem, na polanie:
Rudy księżyc, niczym źrebię,
Sam się wprzęgał w nasze sanie.


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego