Bramy raju - Rosyjska dusza

ВОРОТА РАЯ
Николай Гумилёв

Не семью печатями алмазными
В Божий рай замкнулся вечный вход,
Он не манит блеском и соблазнами,
И его не ведает народ.

Это дверь в стене, давно заброшенной,
Камни, мох и больше ничего,
Возле – нищий, словно гость непрошеный,
И ключи у пояса его.

Мимо едут рыцари и латники,
Трубный вой, бряцанье серебра,
И никто не взглянет на привратника,
Светлого апостола Петра.

Все мечтают: "Там, у гроба Божия,
Двери рая вскроются для нас,
На горе Фаворе, у подножия,
Прозвенит обетованный час".

Так проходит медленное чудище,
Завывая, трубит звонкий рог,
И апостол Петр в дырявом рубище,
Словно нищий, бледен и убог.
1910г.

BRAMY RAJU
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Nie na siedem pieczęci brylantowych
W Boży Raj zamknęły wieczne drzwi,
One nie wabią blaskiem pokus nowych,
Omijają także ludzkie sny.

To drzwi w ścianie, od dawna porzuconej,
Którą nadgryzł swoim zębem czas,
Obok - nędzarz, jegomość nieproszony
I pęk kluczy zdobi jego pas.

Jadą hufce rycerstwa wspaniałego,
Jęk bojowych surm i srebra brzęk
I nikt przy tym nie widzi odźwiernego,
On, Apostoł Piotr nie wzbudza lęk.

Wszyscy marzą: „Gdzie kryje się Grób Boży,
Drzwi do raju  powitają nas
Gdzie zaś góruje Tabor, u podnóży
Dźwięczeć będzie obiecany czas".

Tak przechodzi maszkaron spowolniony,
Wyje i jazgocze dźwięczny róg,
Piotr Apostoł w łachmany obleczony
Niczym żebrak na rozstaju dróg.