Pożegnanie - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Pożegnanie

Wiersze polskie

Pożegnanie

Wszystko już wiem, iluzje znikły,
Motyl nocny mi otworzył oczy,
Widziałem psa postury nikłej
Który obwąchiwał twoje krocze.

Ktoś przed podrożą ze strachu się jąka
Jak mucha, co ma krótkie skrzydła,
Ona stanowi pokarm dla pająka,
Lub jak arbiter – idzie na mydło.

Uważasz, że tak miało być,
Zbrukałaś serce i nie posprzątałaś,
Już nie mam czym tą kartę kryć,
Dziękuję, że na dłużej nie zostałaś.

Mirakowo  2018


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego