Niepokorna - Rosyjska dusza

Idź do spisu treści

Menu główne:

Niepokorna

Swetłana Kowalёwa

Окаянная любовь
Слова: Светлана Ковалева

Не шуми ты дуб листвою
В чистом поле на ветру,
Нет давно уже покоя,
Нету сердцу моему.

Как водила к водопою
Белогривого коня
Загляделся чернобровый
Парень бравый на меня.

Здравствуй, красная девица,
Здравствуй милая душа
На тебя дай подивится
До чего ж ты хороша.

Запылали мои щечки,
Сердце вспыхнуло в груди,
Я сказала – «К быстрой речке
Хорошо вдвоем идти».

И играла до заката
Молодая наша кровь,
В том одна лишь виновата –
Окаянная любовь.

Не шуми ты дуб листвою
В чистом поле на ветру,
И с тех пор уж нет покоя,
Нету сердцу моему.


Niepokorna miłość
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Samiuteńki stoisz w polu
Dębie, targa tobą wiatr.
Nie ma w sercu mym spokoju,
Nie ma już od wielu lat.

Gdzie wodopój w rzece czysty,
Mój bułanek wodę pił,
Spotkał mnie tam chłopak bystry
I pokochał z całych sił.

Witaj, piękna nieznajoma,
Witaj, śliczny anioł mój,
Dokąd wiedziecie ścieżka twoja?
Zdradź najdroższa sekret swój.

Zapłonęło liczko moje,
Serce szybciej stało bić.
Powiedziałam mu, „We dwoje
Nad rzeczułką raźniej być”.

W młodych sercach się burzyła
Krew, aż do wieczornych zórz,
A wszystkiemu winna była
Miłość niepokornych dusz.

Ucisz dębie liście swoje,
Już nie wieje w polu wiatr.
Może wreszcie w serce moje,
Wróci spokój z dawnych lat.


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego