Menu główne:
Не гладь меня по голове
Светлана Ковалева
Не гладь меня по голове,
Не вороши кудрей упругих,
Теперь все это не по мне,
Все это для других и юных.
Я каждый вечер по снежку,
Бреду босой в холодный вечер,
Ни на кого я не гляжу,
Лишь ты один меня приметил.
Ты прочитал мои следы,
Догнал, как догоняет вьюга,
Повсюду ты развел костры,
И свечи ты поставил кругом.
Но я не чувствую огня,
Моя душа, увы сгорела,
И только сердце у меня,
Болит, оно не отболело.
Еще один негромкий вздох,
Еще одно воспоминанье,
И ветра зов, холодный зов,
И твое первое признанье.
Не гладь меня по голове,
Не вороши кудрей упругих,
Теперь все это не по мне,
Все это для других и юных.
С.К. 28.01.2014
Nie głaskaj mnie
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Nie głaskaj już po głowie mnie,
Nie czochraj loków ułożonych,
To wszystko już nie bawi mnie,
To wszystko, dla niedoświadczonych.
Po śniegu, w przedwieczorny czas,
Wlokę się bosa, zamyślona,
Nie widzą mnie kolejny raz,
Przez ciebie, jestem zauważona.
Dostrzegłeś mój niepewny trop
I niczym zamieć, dogoniłeś,
Ogniska rozpaliłeś w krąg
I wkoło świece postawiłeś.
Jednak, nie czuję ciepła już,
Udręka duszę wypaliła
I tylko serce płonie wciąż,
Cóż, żałość go nie opuściła.
Jeszcze westchnienia cichy wiew,
I jeszcze jedno wspominanie
I wiatru zew, bezduszny zew
I uczuć twych, pierwsze wyznanie.
Nie głaskaj już po głowie mnie,
Nie czochraj loków ułożonych,
To wszystko już nie bawi mnie,
To wszystko, dla niedoświadczonych.