Menu główne
Прощание
Александр Пушкин
В последний раз твой образ милый
Дерзаю мысленно ласкать,
Будить мечту сердечной силой
И с негой робкой и унылой
Твою любовь воспоминать.
Бегут меняясь наши лета,
Меняя всё, меняя нас,
Уж ты для своего поэта
Могильным сумраком одета,
И для тебя твой друг угас.
Прими же, дальная подруга,
Прощанье сердца моего,
Как овдовевшая супруга,
Как друг, обнявший молча друга
Пред заточением его.
Pożegnanie
Przekład: Tadeusz Rubnikowicz
Ostatni raz twą postać miłą
Śmiem jeszcze pieścić myślą swą,
Budzić marzenie serca siłą,
Z rozkoszą błogą i lękliwą
Pragnę wspominać miłość twą.
Wciąż przemijają nasze lata,
Zmieniając wszystko, zwłaszcza nas,
Już obraz twój, dla twego barda
Z grobowym mrokiem się przeplata
I druh twój już dla ciebie zgasł.
Przyjmij, będąca bratnią duszą
Serdeczny uścisk jeszcze raz,
Jak wdowa, kiedy ból jej głuszą,
Jak przyjaciele przed podróżą
Żegnając się na długi czas.